อารมณ์มันพาไป

ความฝัน

ตั้งแต่จำความได้ สิ่งที่ทำมาตลอดคือการรำ,เต้น,และการแสดง

ตั้งแต่อนุบาล จนถึงปัจจุบันนี้ ครอบครัวพยายามยัดสิ่งพวกนี้ให้

จนบางทีก็เบื่อ ที่เสาร์อาทิตย์ ไม่เคยได้หยุดเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ

แต่ก็ได้ทำมาตลอด ถึงแม้ปัจจุบันนี้จะค่อยๆห่างหายไปแล้วก็ตาม

ในตอนนั้นคิดตลอดว่ามันไม่ใช่ มันยังไม่ใช่สิ่งที่เราจะทำชอบ

แต่พอเวลาได้ผ่านไป การที่ได้ออกมาลองทำอะไรหลายๆอย่าง

ที่เมื่อก่อนคิดว่าใช่ เราชอบ เรารักมัน มันกลับไม่ใช่เลย

เพราะจิตใต้สำนึกลึกๆของเรามีแต่เรื่องรำ, เต้น, การแสดง

ตอนนี้เพิ่งจะมารู้ว่าเวลาช่วงนั้นเป็นเวลาที่เรามีความสุข

เราทำมันออกมาได้ดี

เราเห็นคนที่ดูเราอยู่ ยิ้ม แล้วยิ่งทำให้เรามีความสุข

จนตอนนี้ อยากย้อนเวลากับไป อยากกลับไปทำตรงนั้นให้ดีที่สุด

จะตั้งใจเรียน จะขยันซ้อม

ถ้ามีโอกาศได้กลับไทย จะกลับไปเรียนทุกอย่างเพิ่ม

แล้วในอนาคตข้างน่าถ้าเป็นไปได้

ก็อยากมี รร สอน รำ เต้น เล็กๆ

กับเพื่อนๆ คงจะมีความสุขน่าดู

อย่างน้อยนี้ก็คือจุดมุ้งหมายนึงของชีวิตที่ต้องทำให้ได้ :)